هدیه ی مهربان ترین

سلام شیرینِ شیطون! بالاخره بعد از کلی وقت، دوباره اومدم تا برات بنویسم. می دونم مامانو می بخشی چون می دونی چقدر گرفتاره. محمد حسینم! الان از دکتر برگشتیم. شما دو شب و سه روزه که حسابی بی تابی می کنی و خیلی وحشتناک جیغ می زنی و گریه می کنی. طرفای عصر بود که دیگه دیدیم نمی شه صبوری کرد و باید ببریمت دکتر. البته آبریزش هم داشتی حسابی! حدس می زدم گوشت درد می کنه که این قدر ناراحتی. دکتر هم حدسمو تائید کرد و برات آنتی بیوتیک نوشت. امیدوارم زودتر خوب خوب بشه عسل مامان! دیگه این که آقا پسر شیطونی هاش کم کم داره اوج می گیره و خراب کاری هاش هم. آخریش در سطل آشغاله که تازه هم خریده بودیمش. شما پرتش کردی پایین و دیگه درش بسته نمی شه. فدای سرت نمک...